Kluczową rolę w łódzkim Centralnym Muzeum Włókiennictwa odgrywają oczywiście maszyny. Nie wszystkie pochodzą z fabryki Geyera. Część z nich to eksponaty z innych fabryk. Przedstawiam niektóre z nich:

 

Koronkarka

 

Przędzarka

 

Samoprząśnica – maszyna z roku 1866

 

Zgrzeblarka

 

Krosno rapierowe z maszyną żakardową. To już maszyna „prawie komputerowa”. Pierwowzór karty pamięci – czyli karta perforowana – pozwalała tworzyć skomplikowane, wielkoformatowe wzory. To jest model francuski z 1972 roku

 

A to fragment ręcznej maszyny żakardowej – jednej z pierwszych – z roku 1900. Josepf Jacquard opracował metodę sterowania pojedynczymi nitkami osnowy za pomocą kart perforowanych. Otwory w odpowiednich miejscach kierowały zaczepami wybierającymi nitki osnowy w odpowiednim kolorze. Widać z bliska kartę umożliwiającą sterowanie maszyną. Maszynę obsługiwało kilku ludzi, a efekt – kilkadziesiąt centymetrów wyprodukowanego materiału. Tkanina była więc bardzo droga

 

Zabytkowa maszyna do wykonywania nadruków na tkaninie

 

Krosno pneumatyczne do tkanin z włókien chemicznych

 

Urządzenie nie związane bezpośrednio z produkcją tkanin, ale również niezbędne przy produkcji. Zabytkowa pompa

 

Wystawa – historia odzieży. Pokazana na manekinach wkomponowanych w tło danej epoki

 

Inne wystawy w muzeum włókiennictwa

 

Typowe mieszkanie robotnika

 

Wiele elementów było multimedialnych. Na największą uwagę zasługuje chyba prezentacja działania maszyny parowej. Połączenie dźwięku, obrazu no i prawdziwa maszyna. Mrugające oświetlenie i para sprawiały wrażenie, że maszyna jest w ruchu. Całą 12- minutową prezentację nagrałem kamerą, a więc nie starczyło czasu na żadne zdjęcie. Za to poniżej przedstawiam interaktywną prezentację, dzięki której można poznać różne sploty tkanin