Zobaczyć płynącą siekierkę…

W poprzednich postach pokazałem kilka ciekawych miejsc w Lubaniu. Dziś następne miejsca, tego ładnego – liczącego prawie 21 tys. mieszkańców miasta.
Obchód zaczynamy od stacji kolejowej, która znajduje się przy ul. Dworcowej

Ul. Warszawska, stanowiąca ciąg drogi krajowej nr 30

Ul. Torowa – jak sama nazwa mówi – biegnie wzdłuż toru kolejowego. Widać nawet znak informujący o pobliskim przejeździe kolejowym

ul. Szarych Szeregów i coś, co szumnie nazywa się „dworcem autobusowym”. Przed laty na terenie, zajętym obecnie przez widoczne galerie handlowe, faktycznie znajdował się dworzec – taki z prawdziwego zdarzenia. W wielu, nawet większych miastach (np. w Legnicy) – dworce autobusowe zastępowane są małymi zajazdami z wiatą przystankową. Dobre i to… u mnie w Żaganiu nawet takiego nie ma, zwykła zatoczka, a pasażerowie (szczególnie młodzież w godzinach szczytu) – czekają na autobus siedząc na schodach pobliskiej galerii 😦

Dom Solny to jeden z ciekawszych zabytków Lubania. Wybudowany w XVI wieku, choć z początku był o wiele niższy niż teraz. Pierwotnie służył do składowania przywożonej do miasta soli, później magazynowano w nim zapasy zboża na wypadek wojny lub zarazy. W XIX wieku budynek służył jako więzienie, a w XX wieku była tu remiza strażacka, warsztat samochodowy oraz trafostacja. Obecnie nie jest chyba wykorzystywany…
Widok z Placu Strażackiego

Ulica Podwale z widocznymi murami obronnymi, których sporo zachowało się do dzisiaj

Park w okolicach ulic Podwale oraz Zgorzeleckiej

A to właśnie tytułowa Siekierka – czyli miejscowa rzeczka. Widać więc, że siekiera potrawi pływać 🙂

Dom pod okrętem – swą nazwę zawdzięcza dachowi, który swoim kształtem przypomina kadłub odwórconego żaglowca. Poza tym nad drzwiami frontowymi widnieje płaskorzeźba statku zmagającego się ze sztromem. Pierwotnie służył jako dom kupiecki (handlowo – mieszkalny). Obecnie stanowi siedzibę Urzędu Skarbowego

Wieżę trynitarską napotkałem przypadkowo, idąc przez jakieś osiedle przy Placu Lompy. Dziwnie wygląda taka pozostałość kościoła, otoczona zewsząd czteropiętrowymi blokami…

A to już zabudowa ulicy Szkolnej… stara i nowa

… oraz ul. Mikołaja, widoczna od strony Granicznej (stanowiła granicę średniowiecznego miasta). Biegnie wzdłuż toru kolejowego, a więc resztę poniższych zdjęć robiłem już z okna pociągu…

Ulica Antera. Przy kościele widać fragmenty murów obronnych, który wyznaczał północno – wschodnią granicę Lubania

Lubań żegnamy ponownym widokiem na drogę krajową nr 30 – jest to ulica Rybacka

Najstarsza i najmocniejsza

Oto Wieża Bracka w Lubaniu – wzniesiona w 1318 roku, jest więc najstarszym obiektem w tym mieście. Stała koło głównej bramy wjazdowej do średniowiecznego miasta, stanowiąc ważny element fortyfikacji

Wnętrze wieży, która ma 45 m wysokości – stanowiła też dobry punkt obserwacyjny

Fakt, że Wieża Bracka stanowiła najsilniejszy element miejskich obrarowań potwierdza grubość murów, która do piątej kondygnacji wynosiła 3 metry, a wyżej były niewiele cieńsze. Dobrze widać to na poniższym zdjęciu – jak daleko jest okienko…

Nagrodą za wysiłek wspiniania się do góry jest widok, jaki można podziwiać. Najlepiej widać zabytkowe kamienice przy Placu 3 Maja

Wąska ulica Bracka, prowadząca do widocznego już Rynku

Ulica 7 Dywizji. Odnoga w prawo to ul. Dąbrowskiego, a po lewej stronie fragment różowego budynku Urzędu Miasta

Patrząc w kierunku południowym możemy podziwiać Sudety. Do granicy czeskiej jest stąd zaledwie 14 km

Warto połazić po starówce

Zawsze przeglądając zdjęcia Lubania w internecie uważałem, że jest to ładne miasto. Dlatego cieszę się, że udało mi się tutaj dotrzeć. Starówka jest naprawdę ładna, aczkolwiek sporo obiektów i kamienic to są współczesne rekonstrukcje. Można jednak znaleźć sporo perełek. W ostatnim wpisie przedstawiłem Rynek, a dzisiaj mój spacer po okolicznych uliczkach.
Ul. Lwówecka z widokiem na Plac 3 Maja