Klasztor w Nowogrodźcu (woj. dolnośląskie) istnieje co najmniej od 1247 roku. W późniejszych latach, a konkretnie w XIX wieku) służył też jako sąd, więzienie, a podczas wojen napoleońskich jako lazaret. Podczas II wojny klasztor został bardzo zniszczony, jak zresztą większość miasta. Dziś jest to stan ruiny, jak to widać na poniższych zdjęciach. Prawdopodobnie w bardzo dobrym stanie znajdują się podziemia, gdzie zachowały się resztki lamp i fragmenty pieca kaflowego.
Klasztor wraz z murami obronnymi widziany z ulicy Strzeleckiej

Poza mury można wejść od ulicy Młyńskiej. Na dziedzińcu teren dosyć pozarastany, środkiem biegnie ścieżka wydeptana przez turystów…

Można zajrzeć też do środka….

Na szczególną uwagę zasługują korytarze z krużgankami, jednak schody nie wzbudzają zaufania, by po nich wchodzić…

W woj. lubuskim jest Nowogród, natomiast w dolnośląskim Nowogrodziec. Nazwy podobne, mające ten sam źródłosłów. I o tym drugim chcę dzisiaj napisać kilka zdań. Nowogrodziec otrzymał prawa miejskie na początku XIII wieku, więc nie jest taki „nowy” jak sugeruje nazwa 🙂
Stosunkowo szybko wdrażano w mieście zdobycze techniki. Np. w roku 1500 wybudowano wodociąg zasilający miasto. W 1817 powstał pierwszy telegraf, a jakiś czas później doprowadzono do Nowogrodźca linię kolejową. Przełomowym był rok 1900, kiedy to miasto otrzymało prąd elektryczny oraz linię telefoniczną.
Oto Nowogrodziec dzisiaj. Ulica Krótka z zachowanymi murami obronnymi

Ulica Lubańska, tuż przy Rynku. Podczas II wojny Nowogrodziec został znacznie zniszczony, więc w miejscu dawnych kamienic postawiono niezbyt ciekawe imitacje, oraz bloki. To chyba jest domeną wielu polskich miast…

A to sam Rynek, oraz ratusz. Ceramiczny wazon to pamiątka z czasów, gdy wielu mieszkańców utrzymywało się z produkcji wyrobów ceramicznych. Trwało to od XV aż do XX wieku

Peryferia miasta – ul. Nowogrodzka